سامانه پدافند توپخانه ای خودکششی PGZ88 که با نام تایپ 88 نیز شناخته میشود اولین سامانه پدافند توپخانه ای تمام اتوماتیک  ارتش آزادی بخش خلق است که قابلیت درگیری با انواع هواگرد ها در ارتفاع پایین تر از 4000 متر را داراست و به عنوان پدافند کوتاه برد متحرک برای پوشش واحد های نیروی زمینی به کار میرود. علاوه بر این میتوان از این سامانه در مقابل اهداف زمینی نظیر سربازان دشمن ، خودرو های سبک زرهی و استحکامات نیز استفاده کرد. تنها تعداد کمی از این سامانه به ساخت رسیده است که عملکرد رضایت بخش آن این کمبود را جبران می کند.

سامانه پدافند توپخانه ای خودکششی PGZ95 که تحت نام تایپ 95 نیز شناخته میشود در اواسط سال 1980 توسط موسسه مهندسی مکانیک و الکترونیک واقع در شهر شیان ‌یانگ در استان شانشی چین به طراحی و ساخت رسید.

در اواخر سال 1990 این سامانه به منظور پوشش پدافندی برد کوتاه برای واحد های زرهی نیروی زمینی ارتش آزادی بخش خلق چین به خدمت گرفته شد و در سال 1999 در مراسم رژه روز ملی چین در معرض دید عموم قرار گرفت. 

پدافند در ارتفاع پایین ، مسئله ای است که امروزه بسیار به آن اهمیت داده می شود. جنگنده های پایین پرواز ، هلیکوپترها و موشک های کروزی که برای مخفی کردن خود از دید رادار ، در ارتفاع پایین پرواز می کنند می توانند بدور از چشم رادار ، وارد حریم هوایی هر کشوری شوند. زنجیره پدافند شامل حلقه های بسیاری می شود که یکی از این حلقه ها ، پدافند در ارتفاع پایین است.
ارتش امریکا برای نیل به این هدف طی 3 دهه گذشته ، از دو سیستم پدافند موشکی در ارتفاع پایین استفاده کرده است که شامل موشک کتف پرتاب استینگر و سیستم موشکی نیمه سنگین خودکششی MIM-72 ملقب به چاپارل می باشد. MIM-72 چاپارل ، یک سیستم پدافند هوایی متحرک کوتاه برد ساخت امریکاست. 

سامانه پدافند اسپايدر حاصل همکاري شرکت جنگ افزار سازي رافائل و صنايع هوايي اسرائيل است.اين سامانه دو موشک پيتون ـ5 و دربي به کار مي گيرد و نام آن نيز از روي اين دوموشک تعيين گشته است.

ا

اونجر را می توان بر ضد تمامی اهداف پایین پرواز همچون بالگردها و هواپیماها بکار برد. این سیستم همچنین دارای یک سیستم جلو نگار فرو سرخ FLIR می باشد که این امکان را به کاربر می دهد که به صورت غیر فعال هدف پرنده را کشف کند. این سیستم از آنجایی که  اونجر فاقد رادار می باشد از اهمیت بسیاری برخوردار است. این FLIR  به اونجر این کمک را می رساند که هدف را به وسیله سیستم فروسرخ کشف و اطلاعات هدف به کامپیوتر به صورت خودکار لانچر را به طرف هدف برگردانده و در زمان مناسب بعد از قفل شدن موشک ها بر روی هدف موشک را به طرف هدف شلیک می کند.

 سامانه ی موشکی SA.3 (روسها آن را S.125 می نامند) در اواخر دهمه ی ۵۰ در حدود سال ۱۹۵۶ طراحی گردید این سامانه یک سامانه ی پدافند برای رهگیری اهداف در ارتفاع پایین و میانی است موشک sa.3 یک موشک دومرحله ای با سوخت جامد است که موتور کمکی آن ارتفاع اولیه را به موشک می بخشد و سپس موشک مسیر خود را با موتور خود ادامه می دهد.

این سامانه از یک مجموعه ی راداری شامل رادار مراقبت باند c از نوع P.15 فلت فیس با بردی در حدود ۲۵۰ کیلومتر و رادار ارتفاع یاب PRV.11  سایدنت با بردی در حدود ۱۸۰ کیلومتر (باند E) و درنهایت رادار درگیری لوبلو فعال در باند I با برد درگیری ۸۰ کیلومتر بسیاری این سامانه را رقیب سامانه ی آمریکایی هاوک میدانند این سامانه در جریان جنگ ویتنام هم ضرات سنگینی به جنگنده های آمریکایی وارد نمود سرجنگی ترکش شونده ی شدید آن هرگونه تحرک را از هدف خود می گیرد و برای جنگنده های که در ارتفاع پایین پرواز میکنند رهگیری توسط این موشک هولناک خواهد بود.